Friday, January 06, 2006

Dous modos de sentir

Roger Tory Peterson

A fazer pula bida
Andaba sin paraige,
La paixarica
Iba i benie
Cun mofos no bico.
Por antre ramaige
Carmenaba,
Filaba,
Urdie i tecie
Un nial amerosico.
Ende
sous uobos ponie
I, passados uns dies,
Sue fertuna
Nacie.
Cumo piedra andadeira,
An cata dun cìnfano,
Ou doutro bechico,
Acarreaba,
Iba e bolbie.
Por nesgas de folhaige
Spreitaba,
Fenhie,
I la bida
crecie.
Apuis de l pelo malo,
L canhuto,
I la pruma
Salie.
Drento dalgun tiempo
L'abe,
Pequerrica,
An suolta biaige
Ansaiaba
Bolos, mais bolos
I sues crias
No mundo ponie
Sacando la suorte
I sonhando siempre
Que l bicho home
L'antenderie.
Mas, antrementes,
Dun ramalhete
Abistou ua formiga
Nun pinzelhete.
L'einocente
Al ir a caçá-la
Fui caçada
Pul gasganete.
La paixarica
Era un resplendor
I cantaba tan bien,
Tan bien,
Que l bicho home,
Esse stepor,
Calhou-le l bico
Al reixenhor.
Apuis disto todo
Quedórun las crias
Chenas d'amargor,
La natureza mais probe,
La giente mais triste
Sin un bun cantador.
Quando ye que l home
Fazerá por ser
Bun antendedor
Tornando l mundo
Un beldre d'amor?

Sara Raposo

5 Comments:

Blogger greentea said...

Tarda, que o mundo seja um ninho de amor...

10:09 AM  
Blogger deep said...

"Quando ye que l home
Fazerá por ser
Bun antendedor
Tornando l mundo
Un beldre d'amor?"
como ha realidades que nao morrem com os tempos e o mesmo de algumas perguntas...um abraço...(há relaçao entre este post e o anterior??????????)

11:31 AM  
Anonymous Anonymous said...

Mas o que é que a "paixarica" tem com isto tudo?
Ou terá mesmo e eu é que estou enganado?

2:05 PM  
Blogger isabel mendes ferreira said...

BEIJO rOSÁRIO. SEMPRE!

1:46 PM  
Blogger SV said...

A poesia tem sua própria língua, que navega entre os idiomas, dita seu ritmo e repousa nas mentes abertas de quem tem sensibilidade.

1:49 AM  

Impressoes

<< Home